Devlet sırlarının saklandığı iddia edilen kozmik odadaki araştırmadan ne çıkacağı, hangi tertip olayda kimlerin kullanılmış olabileceğini merak ediliyor. Asıl merak edilen odanın sivil uzantıları. Özellikle de gazeteciler.
Devlet sırlarının saklandığı iddia edilen kozmik odadaki araştırmalardan ne çıkacağını merak ediyor kamuoyu...
Şimdiye kadar işlenen faili meçhul cinayetlerin izinin oradan sürülebileceğini iddia edenler de var, Bülent Arınç’a suikast yapılması talimatının devlet içinde bir birim tarafından verilip verilmediğinin yazılı belgesinin oradan çıkabileceğini iddia edenler de...
Bir suikast hazırlığının talimatının yazılı olarak verilmiş olabileceğini düşünmek, ardından sanki yapılan işin övünülecek tarafı varmış gibi, ‘devlet sırrı olan şu değerli evrakı kozmik odada şöyle güzelce ve özenle saklayalım...’ diyen birilerinin olabileceğini varsaymak için insanın aklını ekmek peynirle yemesi gerekmez mi?
Yani bunu da yaptılarsa, bu insanların heykelini dikip adına da “Özgüven Abidesi” konulsa ve dünyanın dört bir yanından turlar düzenlense değer...
Bir zamanlar Selim Edes'in, mafya lideri Dündar Kılıç'ın Silivri'deki yazlığında Engin Civan'a söylediği iddia edilen, “rüşvetin belgesi mi olur ulan p....nk” sözü var ya... Madem rüşvetin belgesi olmaz da, suikast hazırlığının, faili meçhul cinayetlerin, düzenlenen kitlesel eylemlerin arka planına ait belgelerin özenle saklanmış resmi kaydının olabileceğini düşünmek, hakikaten inanası gelmiyor insanın.
Yanlış anlaşılmasın, inanmakta güçlük çektiğim konu bu tür olayların devlet içine sızmış ve odaklanmış herhangi bir birim veya birimler tarafından yapılmamış olabileceği değil... Yapıldıktan sonra ilgili evrakların özenle korunduğunun düşünülebilmesi...
1971 Cuntasının içinde bizzat yer alan gazeteci Hasan Cemal, belki yazı hayatının en uzun başlığını koyduğu “Ben de bir başbakan yardımcısının evini gözetlemiş, rapor etmiştim!” başlıklı makalesinde şunları yazmıştı önceki gün: “1971 yılı baharıydı. Binbaşı, Ankara’nın Çankaya semtindeki evime geldi. Ceketinin cebinden bir kibrit kutusu, içinden de katlanmış küçük bir kağıt çıkardı. Bana uzattı, okumam için. Başbakan Yardımcısı’nın evinin etrafında bir kaç gün keşif yapmamı, giriş çıkışları, koruma durumunu vesaire not etmemi istiyordu. Okudum, başımı salladım. Hiç konuşmadık. Binbaşı, küçük kağıt parçasını aldı, bir kibrit çakarak yaktı.”
Demek, okunuyor ve yakılıyor talimatlar. Gelen evrak giden evrak diye kayıt tutulmuyor, “al şunu imzala, koy cebine” denilmiyor.
Sıra kirlenmenin medya ayağında...
Gazetecilik hayatımda şahit olduğum her faili meçhul cinayetin ardından gerek o tarihlerde sunuculuğunu yaptığım televizyon programlarında, gerekse de kaleme aldığım yazılarda sıcağı sıcağına yaptığım ilk analizlerde devamlı surette, olayın failleri yakalanmadığı halde, olayın kimin tarafından düzenlendiği yönünde manşetler atan, belli kesimleri hedef gösteren yorumlarda bulunan gazetecilerin telefon kayıtlarından yola çıkılarak irtibatlı oldukları çevrelerin belirlenmesi ve kendilerini kimlerin yönlendirdiğinin araştırılması gerektiğinin altını çizdim. Hala aynı düşündeyim.
Netice de ben de iletişim hocasıyım. Neyin muhabirlik, neyin muhbirlik olduğunu, gazeteciliğin sınırlarının nerede başlayıp nerede bittiğini bilirim. Kaldı ki, işimiz gereği üniversite de gençlere bunları zaten öğretiyoruz da... Kısacası bu tür olaylara yaklaşırken, “haber kaynaklarının” gizliliği ilkesinden daha çok, “hangi kaynak” sorgusunun önemli olduğunu düşünüyorum.
Bunun son yıllarda yaşanan en bariz örneği AK Parti iktidarının ilk günlerinde yaşanan Hablemitoğlu cinayetidir. Bu olayda tetiği çeken kadar, olayı anında belli çevrelerin üzerine yıkmaya ve yönlendirmeye çalışan medya mensupları da işin suç ortağıdır diye düşünüyorum.
Uğur Mumcu, Bahriye Üçok, Ahmet Taner Kışlalı, Danıştay olayına girmiyorum bile...
Bu tür sansasyonel olaylar gerçekleştiğinde hadiseyi ilk planda kimin üzerine yıkmaya çalışmışlarsa, sonradan yaşanan gelişmeler ve ortaya çıkan gerçekler çok farklı bir tablo ortaya koydu.
Uğur Mumcu’nun yaptığı tam bir gazetecilikti. Araştırmaları onu, belki de Ergenekon’un ilk izini süren gazeteci durumuna getirdi. PKK terörü ile devlet içindeki derin bağlantıların farkına vardı. Ve öldürüldü.
Sızdırmacı gazetecilik devri...
Türkiye’de gelenekselleşmiş, çalışma disiplini oturmuş araştırmacı gazetecilik yoktur. Sızdırmacı gazetecilik revaçtadır. Bu unvanla ortada cirit atan gazetecilerin birçoğuna dosyalar hazır gelir. Kasetlerin bile belli merkezlerde montajlanarak hazır geldiğini ifade eden meslektaşlarımız bulunmaktadır.
Türkiye’de gazeteciler belli çevreler tarafından ciddi bir şekilde kullanılmaktadır. Kirlenmiş sistemin birer uzantısı durumundadırlar. Bir çırpıda onlarca örnek sıralayabiliriz. Bu yönüyle, bir türlü gelişemeyen demokrasimizin de, ülkenin yakasından bir türlü kurtulamadığı yoksulluğun da, hayatında bir kez seçim kazanamamış olmasına rağmen milletin ensesinde hala boza pişirmeye çalışan siyasetçilerin varlık nedeni de, herkesin şikayetçi olduğu yozlaşmanın da, toplumsal ifsadın da büyük ölçüde müsebbibi gazetecilerdir. Bu bir suçlama değil, medya dünyasından bir ismin meslektaşları adına bir özeleştirisidir.
Kozmik odada sürdürülen araştırmaları sulandırmak için atılan manşetler ve konunun ana eksenini saptırmak için yapılan saçma sapan yorumlar, kozmik odaların uzantısı olan gazetecileri tek tek ele veriyor.
Nitekim Türkiye’nin saygın gazetecilerinden, herkesin sevgisini ve saygısını kazanmış olan Haşmet Babaoğlu bu tür gazeteciler için geçtiğimiz günlerde şunları yazdı: “Bir de gazeteci olacaklar! Sanırsınız ki, bunca yıl İsviçre'de yaşamış, görev yapmışlar!.. Sanırsınız ki, daha dün doğmuş, bugün gazeteciliğe başlamışlar da, siyasal tarihimizin aynı zamanda faili meçhul suikastlar zincirinden oluştuğunu bilmiyorlar!..”
Farkında varamadıkları ise, toplumun geldiği noktadır. Özgürlüğü tadan asla geri alınmasına göz yumamaz. Hürriyeti tadan esarete razı olamaz.
Büyük kentlerin merkezi noktalarına birer tank dikerek, kasabaların sokaklarında 3-5 jandarmaya volta attırarak darbe yapabileceğini ve koca ülkeyi koyun yerine koyup kontrolü sağlayabileceğini sanananlar artık kendilerine gelmelidirler. Eski hal artık muhaldir. Değil ülkede, memleketin içine düşürüldüğü yoksulluktan ve çaresizlikten dolayı kendini dışarı atmak zorunda kalan gurbetçiler bile sizi kaçtığınız yerde enseler ve rahat bırakmazlar.
Bırakın artık kendi milletinizi ve insanınızı tehdit olarak görmeyi. Bu ülkede elbirliği ve huzur içinde yaşamamak için tek bir neden yok. Aklınızı başınıza devşirin.
Not: 2009 zor bir yıl oldu ama finali ümit verici göründü. 2010 Allah’ın izni ile daha iyi olacaktır. Tüm okuyucularımızın yeni yılını kutluyorum.
Cuma Ekim 06, 2023 8:38 am tarafından 
