AŞK GİDER ACISI KALIR

Aşk için bahar.Tehlike her yerdedir…Vuruluverirsin hiç ummadığın
birine.Ama öyle çarpar ki kalbin, duracak gibi aldatır seni.Bahardan
sonra yaz gelir…Hepimiz biliriz, sabun köpüğü gibidir yaz aşkları.Bence
öyle basit değil.Henüz silinmedi hiçbirinin yarası benden.
Aşk gitti
ama acısını bıraktı, iz kaldı.Güz aşkları mevsimine dönünce dönence,
pencereye sinmiş insanlar gelir gözümün önüne.Ve yavaş yavaş görünürler
etrafta.Kimi yaza girerken terk ettiği aşkını, kimi yaz aşkını
düşünür.Kimi ayrılık planlar ama hala yüreği yanar.
Kimi terk
edilmişliği sindirmeye çalışır.Çok azdır taze aşk yakalayan. Sanki bir
doğum öncesi ölüm gibidir.Sonra kış gelir.Kimi yüzsüzler yazın hiç
aldatmamış gibi eski sevgilisine döner;kimi sadıklar kavuşur…Kimi
yalnızdır, kimi yorgun…O yorgunlar için kış uykusu başlar…
Belki de
taze baharlara, taze aşklara enerji depolarlar…Aşk dört mevsimdir
herkesin sözlüğünde.Ama nedense bana bu anlattıklarımı
çağrıştırmaz.Saçmaladım belki de bir paragraf boyu.Yalan attım.Aslında
doğru olsalar bile yalanlardı çünkü, hissetmediklerimi yazdım.Ezbere
konuştum.Aşk , kelimesi içimde gebe olduğum bir kelimedir.Her duyuşumda
doğum sancısı çeker, doğuramam.Ama gözlerimin önüne o gelir.Sadece bir
bakışına karın ağrıları, suyla yatışmalar.Bir tebessüme ömür
bulmak.İtiraf.Saatler süren telefon konuşmaları.İlk duygular, çocuksu
güzellikler.Ve sonra…..
Nefessiz kalmacasına ağlamalar.Izdırap
çığlıkları…Kış..Kış..Kış….. Azap….Ve sonunda doğan gün….Hemen her mevsim
aşık olmuşumdur birilerine….Hatta sonbaharda bile…Ama onca ufaklı
büyüklü sevda içinde, böylesine derinde var olan,böyle yaktı mı iz
bırakan, bu kadar çaresiz bırakan,bu kadar arzu illetine hasta eden, bu
kadar dizginsiz, sorgusuz,başına buyruk, acımasız, bu kadar bugünsüz
sevda görmedim.Ve işte hiç biri böyle koyup, böyle yıkıp gitmedi.Ondan
önce hiç biri içimden bir şey götürmemişti.Ondan sonrası zaten götüremez
çünkü, götürülecek bir şey kalmadı..İşte o insan, beni aşka karşı böyle
kelimesiz böyle hayretli, böyle çaresiz, isteksiz bırakıp gitti..Şimdi
ben nefretten bile aciz isem bana bir şeyler borçlu.İçimden söküp aldığı
bir şeyleri.Bana beni borçlu.Herkesi seven o sersem yüreğimi..Benden
alıp kaçtığı o masum kızı borçlu.Bana bir dün, birde yarın borçlu.Benim
ne günahım vardı da aşk için üç kelime etmekten aciz kalacaktım.Benim ne
günahım vardı da her mevsim başka meyve yemek varken iştahsız
kalacaktım.Yoktu elbet günahım..Onunda yoktu ya..Öfkem susmama engel…
Ama
ikimizin de suçu yoktu…Suçlu yoktu..Benim mevsimim sonbaharsa, yaza,
kışa, bahara dönmez…Benim gibilerin nasibi pencere önüne sinip, mazide
yaşamak,kendinle kanlı bıçaklı düellolar yapmak…
Kendinle savaşmak ,
hırpalamak…
Yaptığının farkına varıp ,bir de üstüne onun için
cezalandırmaktır.