Aşk Lazım Aşk...

Biz zannediyoruz ki hayatın ağır şartları inişler çıkışlar biz mutlu olmayalım diye var. Öyle zannediyoruz ve öyle zannettiğimiz için de kendimizi her engelin karşısında her eşiğin önünde her duvarın dibinde mutsuz çaresiz ve medetsiz hissediyoruz. Yani yüzemeyeceğimizi su üzerinde kalamayacağımızı zannediyoruz.

Oysa her olayın her nesnenin her zorluğun temelinde bize bir kabiliyet kazandırma hikmeti saklıdır.

Büyük bir inşaatta duvar ören iki işçiye ayrı ayrı ne yaptıkları sorulmuş. Birinci işçi elindeki tuğlayı duvara bıkkınca yerleştirirken şöyle cevap vermiş: "Duvar örüyorum işte!"

Diğeri ise elindeki tuğlayı sıkıca tutup gözlerini uzaklara kaydırmış: "Ben herkesin hayranlıkla seyredeceği içinde olağanüstü bir huzur ve huşu duyacağı muhteşem bir mabed inşa ediyorum!"

Aslında iki işçinin yaptığı da aynıydı. Sadece duvar örüyorlardı. Ama ikincisi işine aşk katıyor. Hem işini önemsiyor hem de kendini önemli kılıyor. İhtimaldir ki ikinci işçi birincisinden daha az yoruluyordur.

Günlerin aşkla geçsin. Aşksız hiçbir şey yapma! Aşksız hiçbir şeye dokunma! Aşksız su bile akmaz aşksız ateş bile yakmazken insan kalbi ne yapabilir? Küçük de olsa yaptığın her işi büyük aşkla yap!

Günlerin aşkla geçsin. Aşksız hiçbir şey yapma! Aşksız hiçbir şeye dokunma! Aşksız su bile akmaz aşksız ateş bile yakmazken insan kalbi ne yapabilir? Küçük de olsa yaptığın her işi büyük aşkla yap!