Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir. Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir. Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir. Yalnız ben biliyorsam bu aşktır. Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
hzn TecrubeLi ÜyE
Mesaj Sayısı : 330 Teşekkür Sayısı : 27 Kayıt tarihi : 17/11/08
Kendimi bildiğim an sevmeyi öğrendim ve bir daha hiç unutmadım onüç yaşında gözyaşlarımı içime akıtabilmeyi ve de sessizce ağlamayı öğrendim ondört yaşında insanın yalnızlığını öğrendim kalabalıklar içindeyken bile yalnız kalabileceğimi gökkuşağına bakarken ayaklarımın yerden kesilmesini öğrendim tıpkı ergenlikteki ilk öpüşmenin ayaklarımı yerden kestiği gibi onbeş yaşında platonik aşkımdan vazgeçmeyi ve unutabilmeyi ya da unuttuğumu sanmayı öğrendim onaltımda zaman zaman kendimi bile kandırabileceğimi herşeyin yanılsama olduğunu öğrendim onyedi yaşında terkedilmeyi öğrendim yarı yolda bırakılmış yetim çoçuklar gibiydim onsekiz yaşımda her aşkıma sen ilk ve sonsun dediğimi farkettim ve kendimi eleştirmeyi öğrendim ondokuz yaşımda ne yaparsam yapayım herkes gibi içimde dolmaz bir boşlukla yaşayacağımı öğrendim yirmi yaşımda yenilmeyi öğrendim aslında çok zamandır yeniktim ama yenilgiyi kabullenmeyi öğrendim yirmibir yaşımda küçük şeylerden mutluluğu öğrendim hayattan çalmayı öğrendim küçücük anları yirmiiki yaşımda her zaman tekrar sevebileceğimi öğrendim yirmiüç yaşımda yaşadığım müddetçe istersem herkesten ve herşeyden birşeyler öğrenebileceğimi öğrendim herkesin doğrusunun kendi inandıkları olduğunu öğrendim yirmidört yaşımda hayatın ve sevginin, insanın detaylarda gizlendiğini öğrendim yirmibeş yaşında asl'olanın seni seviyorum demek değil sevginin yaşayarak, bakarak, görerek ifade edileceğini öğrendim, daha öğrenecek o kadar çok şey olduğunu öğrendim hayatımıza girenlerin birbir gittiğini sonunda kendimizle başbaşa kaldığımızı yalnız gelip, yalnız gitmek zorunda olduğumuzu öğrendim ve son nefeste eğer sevgiyle elimizi tutan bir kişi varsa yanı başımızda çok ama çok şanslı olduğumuzu öğrendim birileri gittikten sonra dövünmenin fayda etmediğini yanımızdaki, çevremizdeki insanları kaybetmeden önce farkedip görmemiz gerektiğini öğrendim çocukları sevmeyi öğrendim kim olduklarını bilmeden tanımadan her çocuğu içimdeki çocuğun sesini dinlemeyi öğrendim geceleri insanın vicdanını susturamayacağını öğrendim ne yaparsam yapayım gece rahat yatabilirsem eğer yaptığımın kendimce doğru olduğunu öğrendim elimdeki herşeyi versem de dünü getiremeyeceğimi her günümün son gün olduğunu öğrendim dedim ya sevmeyi hiç unutmadım illa da aileyi, sevgiliyi sevmek değil mesela bir yağmur damlasını da sevebilmek gibi)
hzn TecrubeLi ÜyE
Mesaj Sayısı : 330 Teşekkür Sayısı : 27 Kayıt tarihi : 17/11/08
Konu: Geri: Özdemir Asaf şiirleri Salı Ocak 13, 2009 11:36 am
AKIL GÖZÜ
seni bulmakdan önce aramak isterim seni sevmekten önce anlamak isterim seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, sana hep hep yeniden başlamak isterim
ÖZDEMİR ASAF __________________
hzn TecrubeLi ÜyE
Mesaj Sayısı : 330 Teşekkür Sayısı : 27 Kayıt tarihi : 17/11/08
Konu: Geri: Özdemir Asaf şiirleri Salı Ocak 13, 2009 11:38 am
ANMAK UNUTMAK
İki tür nokta var Biri önüne ve ardına bakar, Biri ardına bakmaz, Ardını noktalar.
ÖZDEMİR ASAF
hzn TecrubeLi ÜyE
Mesaj Sayısı : 330 Teşekkür Sayısı : 27 Kayıt tarihi : 17/11/08
Konu: Geri: Özdemir Asaf şiirleri Salı Ocak 13, 2009 11:41 am
BİR BİR
Seni bende, beni sende arıyorlar, Beni senden, seni benden tanıyorlar, Bir birim gibiyiz tümünün gözünde, Yarım'larımızı bütün sanıyorlar