İmkânsızlığını Sevdim

Önümde bir beyaz kâğıt,
Özlemini yazıyorum satırlara.
Yokluğunda yanan bir ağıt,
Gözyaşlarını asıyor duvarlara.
Bugün de yokluğunu içtim
Bulutların dudaklarından.
Bugün de gözlerini araladım
Zifiri karanlıklardan.

Koskoca şehir ve yokluğun.
Üşüyorum içten içe,
Sen olsaydın yanımda
Üşütür müydü beni sıcak soluğun?

Bizler iki uçurumda açmış
Sevda çiçekleriyiz.
İmkânsızlığın içinde
Umudu yaşatan iki aşk neferiyiz.
Aldırma sen karanlığa.
Boyun eğme yalnızlığa.

Ben seni,
Güneşi dilenen çiçekler gibi
Yağmuru bekleyen toprak gibi
İçimde seviyorum.
Yüreğinin imkânsızlığını,
Gözlerindeki ıslaklığını,
Yanaklarının utangaçlığını seviyorum.

Dayan ne olur,
Ellerimiz terlemese de avuçlarımızda,
Eğme mahcup yüreğini,
Göğsümüzü dikenler kanatsa da,
İçinde çek sevdanın kor nefesini.
Ölümle ayırsalar da bizi,
Yüreğime mühürle o güzel ismini.

Şair

:

İSMAİL SARIGENE

Bizler iki uçurumda açmış
Sevda çiçekleriyiz.
İmkânsızlığın içinde
Umudu yaşatan iki aşk neferiyiz.
Aldırma sen karanlığa.
Boyun eğme yalnızlığa.

Umudu yaşatan iki aşk neferiyiz.
bu şiir bana tanıdıgın ıkı delı aşıgı hatırlattıı


emegıne saglık karanfıl

Sağolun Leylan'ım Berfin'im. Zaten tüm aşıklar deli değiller midir ki...

ben deli değilim:)