TEVBE KAPISI ÖLÜMLE KAPANIYOR.......

Ya rabbi ben pişmanım,
Bütün yapmış olduğum günahlarımdan.
Keşke ben yapmasaydım,
İnşallah bir daha yapmayacağım”
Tevbe, hatalardan dönmek ve onlara pişman olmak demektir. Yani, İslam dininin emir ve hükümleri dahilinde haram ve yasak olan şeyleri terk edip, helâl ve mübah olan şeyleri yapmak demektir. Bu yüzdendir ki sürekli denilir ya, Her Müminin İslam İlmihalini bilmesi Farz-ı Ayn’dır. Çünkü bu ilmihal sayesinde, neyin günah –sevap, haram-helal olduğunu öğrenebiliriz. Günahların yegane sebebi cehalettir. Cehalet insana Allaha isyana götüren en tehlikeli şeydir. Cehalet kişi, nefse ve şeytana oyuncak eder. Ama bunun farkında olmaz kişi. Nefis ve şeytan o kişi öyle hale getirir ki, adeta uyuşturarak, “Sen en iyisisin, bakma sen başkasına, dünyaya bir daha mı geleceksin, bu gençlik hep kalıcı değil ya fırsat bu fırsattır v.s.” dedirtip, ömrü fani işlerle heba ettirir. Ama öldükten sonra şeytan ve nefs arkasına bile bakmaz, halimize asla ve asla üzülmez.
Kulun işlediği günahlardan dönerek tevbe etmesi ve Allah cc tarafından af ve mağfiret edilmesi, dil ile kalbin birlikte pişmanlık duyarak tevbe etmesine bağlıdır. Sadece diliyle tevbe edip, kalbinde günahına devam etme yönünde bir meyil olursa bu tevbe yalancıların tövbesi olur ki; Allah’ın cc bu şekilde yapılan tevbeleri kabul etmesi mümkün değildir.
Tevbe, hem dil ile hem de kalp ile yapıldığı zaman ve bunun yanında daha önceden yapılmış günahlara düşmemeye azmedilmesi, tevbe eden kişinin tevbesinin kabul olunmasının en büyük alâmetlerindendir.
Çünkü Allah cc ayet-i kerimede şöyle buyurmuştur; “Ey iman edenler! Hepiniz toptan Allah'a tevbe ediniz, umulur ki kurtuluşa erersiniz.” (Nur Sûresi 31.ayet).
Diğer bir ayet-i kerimede de şöyle buyrulmuştur ; “O (Allah) kullarının tövbesini kabul eden, kötü hareketlerini bağışlayandır.” (Şûra Sûresi 25.ayet)
Allah cc, günahkar kulunun tövbesini kabul etmekten öte bundan memnun olur, sevinç duyar. Allah’ın cc tevbe edenler için sevinmesi, çölde yiyeceğini ve bineğini kaybeden kimsenin onları bulmasından dolayı sevinmesinden daha fazladır. (Hadisi Şerif)
Tevbe, bir sabun gibidir. Sahibini günahların kirlerinden temizlemek suretiyle tertemiz yapar. Allah cc bir ayet-i kerimede: “Tövbe eden, inanan ve yararlı iş yapan, sonra doğru yola giden kimseyi bağışlarım” (Taha Sûresi 82.ayet) buyurmuştur.
Bir kimse; Günahların çirkinliğini ve sonunun ateş olduğunu bilir, Allah’ın azabına karşı kendi acizliğini hatırlarsa, günahlardan kendisini muhafaza etmeye gayret eder ve hemen tövbeye sarılır.
Hiç kimse nefsinin hilelerinden emin olup tövbeyi terk etmemelidir. Çünkü Allah cc bir ayet-i kerimede; “Fakat, insan ileriye doğru daima kötülük yapmak ister.” (Kıyame Suresi 5.ayet) buyurmuştur. Onun için insan daima kendisini kontrol altında tutmalı, daima tövbe üzerinde bulunmalıdır.
Peygamber Efendimiz (sav)'de bir hadis-i şeriflerinde;

Her kim, tövbe etmeye devam ederse, Allah da onun sıkıntısını neşeye çevirir, darlığına bir çıkış yolu bulur ve ummadığı bir yerden onu rızıklandırır.” (Buhari Tirmizi) buyurmuştur.

Tövbe, bütün müminlere farzdır. İnsan tövbe ettikten sonra kendisini bütün hata ve günahlardan uzak tutmaya gayret etmelidir. Bu nedenle Hz. Ali (ra) demiştir ki: “Tövbe etmek farzdır. Fakat tövbe etmeyi gerektiren şeyleri terk etmek ondan önce farzdır.”
İnsanın tevbe etmesi, kalbinin manevi olarak uyanmasının alametidir. Manevi olarak uyanmaya başlayan kimse de:

1-Nefsinin acizliğini hatırlayınca boynunu büker.
2-Günahlarını hatırlayınca, hemen tevbe eder.
3-Dünyayı hatırlayınca, düşünüp ibret alır.
4-Ahireti hatırlayınca sevinir.
5-Allah’ın cc kudret ve azametini hatırlayınca da ürperir.

Evet, değerli kardeşlerim. Şu Hadisi Şerif insana ne kadar da mahcubiyet veriyor değil mi?

Efendimiz sav:

“Ben günde yetmiş defa (diğer bir rivayette yüz defa) istiğfar ederim” buyurmaktadır. Halbuki Allah cc, O’nun sav gelmiş geçmiş hatalarını bağışladığını müjdelemiştir. O’nun sürekli tevbe etmesi ise şükrünü eda etmek istemesinden dolayıdır.

Oysa bizler, her gün yüz defa etmek zor gelse de, ara sıra aklımıza da gelse yine de Allah cc inşallah bağışlayacaktır. Çünkü Allah cc az ama düzenli ve ihlaslı her ibadeti (tevbede bir ibadettir) kabul edecektir. Evet, Allah cc sadece tevbeyi kabul etmekle kalmayacak, o günahlarımızın sayısınca da sevap verecektir. Yani günahlarımız sevaba dönüşecektir.

Önemli olan kulun hatalı olduğunu kabul etmesi ve bu hatasını telafi etme yollarına düşmesi gerekir. Kibir yapıp da hataları kabul etmenin, hiç kimseye zerrece faydası olamaz. Allah’ın cc sevgili kulları olan; başta peygamberler, sahabeler ve diğer veliler dahi, o kadar yüce makamlarına rağmen kendilerini aciz ve günahkar görüyorlarsa, bizlerin artık ne yapması lazım gelir, o ayrı bir mesele! Hayatta iken, bizzat Allah cc tarafından cennetle müjdelenen sahabeler vardı (Biz iman ediyoruz ki, sahabelerin hepsi bir yıldızdır ve cennetliktir). Bunlara “Aşere-i Mübeşşere” denir. İşte bunlar, böyle bir devlet ile müjdelenmelerine rağmen, “ne yapmalıyım ki bu saadeti kaybetmemeliyim” endişesiyle yaşarlardı. Yani günahtan olabildiğince uzak yaşama, salih amellere yönelme gayretleri vardı.

Sözü fazla uzatmadan, sizleri daha fazla sıkmadan, son olarak diyoruz ki:

“Allah cc katında, günahkar kulunun hatasını anlayıp da, tevbe etmesinden daha sevimli bir amel yoktur” (H.Ş.) Rabbim bunu bizlere anlamayı ve idrak etmeyi ihsan eylesin.

“Ya Rabbi, elimizden, dilimizde, her azamızdan, gizli veya açık hangi günah sadır olmuşsa sana tevbe ediyoruz. Her gizli şey sana ayandır. Günahlarımızı bağışla. Yarın Yevm-i mahşerde (Mahşer günü), Mahkeme-i Kübra’da (Büyük Mahkeme) Huzurunda hesap veremeyeceğimiz hal bırakma. Boynumuzu bükme, utandırma, mahcup ve mahzun eyleme. Bizlere “Nasuh tevbesi” (bir daha işlememek üzere yapılan tevbe) nasip eyle. Günahlardan muhafaza eyle.