hosgörü bizi çoktan terk etmiş

Elime kalemi alıp bir şeyler karalamayalı epey olmuş, bunu kalemin tuhaf bakışından anlıyorum ellerime…

Nedendir bilinmez yazmak geldi içimden öylece işte sadece yazmak sizinde içinizden okumak gelmişse devam edelim…
Akşam olunca eve dönüşlerim genellikle otobüsle olur eğer hava çok soğuk yada yağışlı değilse bir de dost hatırı yoksa tabi işin içinde…Ve yine her zamanki gibi akşam oldu başladı yolculuk.
Yaşıyor bulunduğum şehirde büyükşehir belediyesinin tahsis etmiş olduğu iki otobüs var bu yazıya konu olan… Birisi yaklaşık her yarım saatte bir azda olsa büyük otobüslerin yolculara eşlik ettiği birinci otobüs, diğeri her 15 dakikada bir azda olsa küçük otobüslerin yolculara eşlik ettiği ikinci otübüs. Her iki otobüste belirli bir noktaya kadar aynı güzergah üzerinden seyr ediyorlar o noktadan sonra ayrılıyorlar birinci otobüsün yolcuları diğer otobüsün daha sık gelmesinden ötürü yol ayrımı olan noktaya kadar inecek olan yolcuların daha sık seferi olan diğer otobüse binmelerini istiyor. Olaki binipte o güzergahta inmek isteyenlerin mahcubiyetini siz düşünün…
-Efendim ya işlerimi varsa?
-Kime ne ki, kimi ne açıdan, ne kadar ilgilendirir. Kimin umrunda işi varsa.
Herkes evine gitsin de nasıl ne şekilde giderse gitsin yeter ki beni rahatsız etmesin.
Hele ki insanlık ve ona dair ne varsa ortalıktan kaybolmuşken.
Aktardığım aklıma gelen öylesine bir olaydı daha neler neler. Açıkçası haklı, haksız yada suçlu aramıyorum. Kimin hangi otobüse bindiği de hiç önemli değil.
Aradığım insanların yüzlerinde samimi bi gülümseme ve hoşgörü.
-Çok mu şey istiyorum?
-Belkide kim bilir…
Gözünüzde bu yazının hiçbir kıymeti, değeri, önemi olmayabilir önemli değil. Buraya kadar okumanız bile yeterliydi. Şair değilim yazar hiç değilim…
-Ne mi istiyorum?
-Biraz hoşgörü çok değil biraz…
Bu arada kalemde alıştı bana lakin yazının sonuna geldim. Öylesine yazıyım istedim.
-Nasıl mı?
-İçimden geldi işte öylesine…
Bırakın ayrı ülkeleri, şehirleri, ilçeleri, kasabaları, mahalleleri, köyleri, apartmanları, birbirimize dahi katlanamıyoruz…
Anlayacağınız yada en azından benim anladığım hoşgörü bizi çoktan terk etmiş.
-