Yolun açık olsun.!
Fakr u zarûret ve dertlerin var ki bir sürü, Ne gam, iyi bir yoldasın, hiç durmadan yürü; Yürü ki yollar ondan başlayıp onda biter, Ulaşabilirsen ona, o sana yeter...
Çehrenden bencileyin bir gurbet kaderi var, Her zaman duruşun gamlı, tavrında sitemkâr; Ah, bir inlese bağrındaki sineler zâr zâr, gelecektir mutlaka o beklenen nevbahar.
Kalbden kalbe yol...
Sırlar yumağı bir varlıktır insan,
O’ndan geldiği apaçık ayân;
Kalb kalble irtibatlı işte mizan,
Anlamaz bunu ayakta uyuyan…
Bu bir maskaralık olsa da
Hayat, kalb ve kafanın rengini aksettirir,
Ruh bugün aldığını yarın geri verir..
Hayat dileniyor O’ndan taş, toprak, ot, ağaç,
Sen de O’na yönel, ellerini hep O’na aç;
Lutfedip hazanı nevbahara çeviren O,
İsteyip dilemekse bir vasıta, bir araç
Hem gurbet hem yolculuktur insana bu ömür,
Koşar bir mukadder yolda hep nefes nefese.
Yürünen yolda bir belirsiz telaş köpürür;
Kulak verenler için öteden gelen sese,
Ne temaşa zevki sunar yolculuk herkese.
Kalk açıl enginliklere...
Dünyâ şimdilerde haince bir emele ram,
Bilmem ne zaman gerçekleşir ruhlarda kıyam..!