Bir damla sevgi hayattır

Allah (c.c.)ın en küçük zerreden en büyük kürreye kadar bu alemde yaratmış
olduğu her şey sevgi bağıyla birbirine bağlanmış ve gerçek sevgili olan
Allah (c.c.)a doğru seyir (yolculuk) etmektedir.
Sevgi, Allah (c.c.)ın bu aleme koymuş olduğu yaradılış sırrı, kainatta
bulunan her varlığın özü ve çekirdeğidir. Belki de bu hikmetten olacak ki
arap dilinde çekirdeğe “Habbe" ,sevgiye ise “Hubb" denmiştir.
Sevginin ilahi aşk ile yoğrulmuş şekline ise “Muhabbet" denir. Demek
ki sevgi insanın özünde, çekirdeğinde var olan bir gerçektir. İnsanı bu
gerçekten mahrum bırakmak, kalıp olarak yaşasa da onu gerçekte öldürmektir.
Bu dünyada bulunan her şey, sevgi merkezli ve sevginin çekim kuvvetine
sahiptir. Günlük hayatımızda, basit ve değer vermediğimiz herhangi bir
şeyden dahi, belirli bir zaman uyak kaldığımızda ona duymuş olduğumuz özlem
işte bu sebeptendir.
İnsan, hayatında sevginin kıymetini anlamasa da, sevgiden bir an mahrum
kalması onun bunalımı demektir. Bu yönüyle sevgi insanın hayat direnci ve
hayat dinamiğidir. Aslında çareyi intiharda bulan insanlar, sevgi
servetlerini kaybederek sevgi iflasına uğrayan insanlardır. Fert ve
toplumları yönlendiren idarecilerin insanın bu asli ihtiyacını göz ardı
etmemeleri, insanların hayata sevgiyle yapışmalarını sağlayacak ortamı
oluşturmaları gerekir.




Gerçek şu ki; makineleşen dünya, insanlar arasındaki sevgi, saygı ve
dayanışmayı silindirleri altında ezmiştir. Sevgiden mahrum kalan, gerçek
manada birbirini sevemeyen insanlar iç alemlerinde oluşan sevgi boşluğunu
hoş olmayan başka şeylerle doldurmaya başlamışlardır. Böylece insan
tanınamaz bir hale gelerek terör ve anarşi makinesi olmuş, huzursuzluk ve
bunalımların kaynağı haline gelmiş veya getirilmiştir. Meselenin daha vahim
olan yönü ise devletleri idare edenler kendi şahsi arzuları ve görüşlerini,
idare ettiği toplumun beklenti, istek ve arzularına bakmaksızın zoraki
uygulamaya kalkmaları toplumlardaki bu sevgi erozyonuna bir yenisini daha
katmış böylece insanlar kendilerinden başkalarını düşman görür hale
gelmişlerdir.
Her yünüyle insanın saadet ve mutluluğunu isteyen İslam dini, sevgi, saygı
ve hoşgörü dinidir. İnsanlar arasında sevgi ve saygının yerleşmesi,
toplumların sevgi bağlarıyla birbirine bağlanarak huzur ve güven içerisinde
yaşaması, İslam dininin iyi anlaşılmasına ve yaşanmasına bağlıdır. İslam
dininde sevgi ve saygıyı yok eden, insanların huzurunu bozabilecek hiçbir
davranışa müsaade edilmemiş, aksine sevgi ve huzur ortamının korunması için
her türlü ölçü ve kuralları ortaya konmuştur.
İslama göre insanların birbirlerini sevmeleri imani bir görevdir. Bir Hadisi
Şerifde Peygamberimiz ;
“;Nefsim kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki; İman
etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi gerçekten sevmedikçe iman etmiş
olmazsınız ! yerine gerirdiğiniz zaman birbirinizi seveceğiniz şeyi size
haber vereyim mi? Aranızda Allah’ın selamı yaygınlaştırınız.(1)”
buyurarak insanların birbirini sevmesinin imani bir görev olduğunu
ve insanın ancak gerçek sevgiyle imani lezzete ulaşılabileceğini bizlere
haber vermiştir.
Sevgiden bahsederken şu inceliğe de burada işaret etmek zorundayız. Sevginin
çeşitlerinden bahsedecek olursak onlarca belki de yüzlercesini saymak
mümkün. Ancak konumuzun hacmi buna müsait olmadığı için biz burada sevgiyi
iki ana guruba ayırmak istiyoruz. Birincisi ; Bizi Allah’a ve
Allah’ın rızasına yaklaştıran sevgidir. İkincisi ; ise bizi
Allah’tan ve Allah (c.c.)ın rızasından uzaklaştıran sevgidir. Yukarıda
anlatmaya çalıştığımız sevgi türü, birinci sevgi türündendir. İkinci türden
sevgi ise bugünkü konumuzun sınırları dışındadır. Fakat bu konuyla alakalı
Peygamberimizin şu hadisini burada zikredelim. Peygamberimiz bir hadisi
şeriflerinde ;
“Dünyayı aşırı sevmek her türlü hatalı davranışın başıdır.(2) “
buyurmakta, dünyayı çok sevmek insana Allah’ı ve Allah (c.c.)ın bu
dünyada koymuş olduğu ölçüleri unutturacağını bizlere haber vermektedir....
Yazımızın bu son bölümünde sevgide olması gereken kuralları kısaca sıralamaya
çalışacağız. Evet, evet yanlış duymadınız sevginin bazı kuralları vardır ki
ancak bu kurallara uyulduğu sürece sevgi kalıcı, etkili ve Allah’ın
rızasına uygun olur. Sadece birkaçını tespit edebildiğim bu kurallar
şunlardır ;
1 . Sevgide ölçü şarttır. Peygamberimiz bir hadisinde bize bunun önemini
hatırlatır.
“Dostunu severken ölçülü davran ,belki günün birinde düşman
olabilirsin. Düşmanına da düşmanlıkta ölçülü davran, belki günün birinde
dost oluverirsin.(3)”
2 . Sevgi aklın önüne geçmemeli, aklın kontrolünde olmalıdır. Eğer buna
dikkat edilmez ise sevilen şahıslar kutsanır da söylediği sözler yanlış da
olsa baş tacı edilir ve böylece hak ölçüleri kaybolur. Bakınız Allah’ın
Resulü bu konuda bizleri nasıl uyarıyor ;
“Bir şeye olan aşırı sevgin seni kör ve sağır eder.(4)”
3 . Sevgide fedakarlık şarttır. Sevilen şey meşru ve mukaddes bir şey ise
yeri geldiğinde canını ve malını ortaya koyabilmen gerekir. Aksi halde bu
sevgi gerçek sevgi olmayıp kuru bir iddia olur. Vatana, namusa, dine
karşı olan sevgi bu türdendir.
4 . Sevgi Allah için olmalı herhangi bir çıkara dayanmamalıdır. Bir hadisi
şerifte
“;Amellerin en faziletlisi Allah için sevmek, Allah için buğzetmektir(nefret etmektir). (5)”
buyrularak bu gerçek ortaya konmuştur.
5 . Allah için olan sevgi, sevilene gösterilmelidir. Sevdiğimiz kimseye
kendisini Allah için sevdiğimizi ifade etmeli, böylelikle karşılıklı
muhabbetin ortaya çıkması sağlanmalıdır. Bir hadisi şerifte
“Sizden biriniz din kardeşini Allah için seviyorsa ona sevdiğini söylesin.(6)”
buyrulmuştur.
6 . Sevgi, hak ve hürriyetleri sınırlayıcı ve engelleyici olmamalıdır. Bazen
sevdiklerimizi o kadar sıkarız ki, bizden hariç başka tarafa bakmasına
dahi tahammülümüz olmaz. Bu ise yanlıştır.
7 . Sevgi gerektiğinde eyleme dönüşebilmelidir. Sevgi, kuru laf değil
yaşanan bir gerçek olmalıdır. Sevgi yaşanmasız olmayacağı gibi ,
Yaşanmayan sevgi de kalıcı olmaz .
8 . Sevgi insanı birlik ve beraberliğe götürmeli, tefrika ve ayrılık
vesilesi olmamalıdır. Sevgide taassuba(tutuculuk), ifrat (aşırılık) ve tefrite
(pasiflik) kaçılmamalıdır.
9 . Sevgi insanı Allah’a yaklaştırmalı, isyan ve Allah’tan uzaklaşma vesilesi
olmamalı, bizi haramlara bulaştırmamalıdır.
10. Sevgi içten gelmeli zorlanmamalıdır. Sevgi, ruhların birbirleriyle
kaynaşması hali olduğu iyi bilinmelidir. Özellikle eğitimde çocuğa sevgi
aşılanırken baskıcı olunmamalıdır.
11. Sevgi, sevdiğimizi gerektiğinde kontrol etmeye mani olmamalıdır.
12. Sevgi eşit olmalı veya sevilenler arasında adaletsizliğe sebep
olmamalıdır.
13. Sevgi kalıcı olmalı, en ufak bir sarsıntıda yıkılmamalıdır. Kalıcı
olmayan sevgi, sevgi değil sempati olduğu bilinmelidir...
14. Sevgimiz genel olmalı, sadece bizden olan veya bizim gibi düşünen değil,
hak davaya gönül veren ve İslam için gayret gösteren herkese kalbimizde
yer olmalı, sevgimiz onları da kuşatabilmelidir