Savaşın çocukları onlar
Dünyaya merhaba dediklerinde öyleydiler şimdi de
İstemedikleri bir kimlik biçildi üstlerine
Masum, temiz ve yapa yalnızlar
Bugün üstlerinde binlerce gürültü
Top, havan ve kurşun sesleri
Ne kadar da masumlar oysa
Gülümseyen yüzleri ile dünyaya
Oyuncakları yok onların
Oynayacak oyunlarıda
Şavaşın çocukları, savaşın anneleri ve savaşın babaları
Ağır ve haksız gelen kimleri üstlerinde
Hepsinin yüzünde yılgınlık ve bezginlik
Korkuyorlar bakmaya bir birlerinin gözlerinin içine
Endişe, bekleyiş ve korku hakim
Acaba...
Acaba...
Bugün hangimiz geçip gidecek aramızdan diye
Gözler nemli
Yürekler buruk
Kelimeler titrek dillerinde
Savaşın çocukları onlar
Bosna'da, Afganistan'da, Irak'ta
Bugün de Gazze'de...
Televizyonda onların görüntüleri
Cansız bedenleri
Ekranda ağlayan
Anneler ve babalar
Başka bir görüntüde
Anne ve çocuklar
Sahneler sürekli değişiyor ama sonuç hep aynı
Suçsuz yere geçip gidenler
İnsanlık susuyor
Zulum ve kıyım devam ediyor
Bir ses bir nefes ihtiyaçları olan
Sesler kesik nefesler sessiz
Boğulup gidiyorlar yalnızlıklarında
Giderken söyledikleri bir kelime
Utanın...!
Utanın...!
Utanın...!